Obecnie kościół parafialny.
Świątynię wzniesiono w latach 80-tych XIV w. Pierwsze nabożeństwo odprawiono w niej w 1382 r. Początkowo było to tylko prezbiterium zamknięte drewnianą ścianą. Dalszą część kościoła budowano przez następne sto lat. Przez kolejne kilkaset lat przebudowano go na kształt pseudobazyliki, odbudowując jednocześnie po zniszczeniach w 1428 i pożarze w 1487 r. Wtedy też dobudowano wieżę, przy południowo-zachodnim narożniku. Pierwszym, wymienionym plebanym (1390 r.) był Hartmanno de Hoberg. W 1555 roku świątynię przejęli luteranie. Katolicy odzyskali ją w 1654 r. a w latach 60-tych XVII w. zaopiekowali się kościołem jezuici. Kościół ponownie został zniszczony w pożarze w 1762 roku. Spłonął dach i wyposażenie kościoła. Dopiero w 1810 r. zakupiono ołtarze, z klasztoru w Legnicy. Ostatni niemiecki proboszcz August Goellner zmuszony był oddać dzwon kościelny na cele wojenne. Obecnie dzwon znajduje się w kościele św. Boremeusza w Kolonii.
Wnętrze światyni pokryte jest sklepieniem krzyżowo-żebrowym. Na uwagę zasługują dwa portale, przy wejściach do świątyni. W ścianę kościoła wmurowane są płyty nagrobne, z XVI - XIX w. Wewnątrz świątyni późnogotycka chrzcielnica, z pokrywą, płaskorzeźba z XVI w,., przedstawiająca Ukrzyżowanie, ołtarz XVIII-wieczny, autorstwa Klahra Młodszego, figury świętych z XVIII w.,