Kościół parafialny Matki Boskiej Różańcowej wzniesiony w latach 1743-49 dla ewangelików. Był remontowany w latach 1853 i 1968-70 oraz ostatnio. Zbudowany na rzucie wydłużonego ośmioboku lub prostokąta o mocno ściętych narożach, z wolnostojącą wieżą, połączoną z kościołem kładką na wysokości pierwszej kondygnacji. Wieża jest dołem kwadratowa z uskokowym portalem, górą przechodzi w smukły ośmiobok, zwieńczony iglicowym hełmem z prześwitem. Kościół nakrywa łamany dach z lukarnami. Portal i okna zamknięte łukami odcinkowymi w kamiennych opaskach. Wnętrze przykryte sklepieniem zwierciadlanym z lunetami, pokryte sztukaterią. Pierwotnie były dwukondygnacyjne drewniane empory, które później obniżono.
Wewnątrz bogate wyposażenie, głównie barokowo-rokokowe w nieco zmienionym układzie, ponieważ drewniany, polichromowany ołtarz z drugiej połowy XVIII w. przeniesiono na stronę zachodnią (pierwotnie stał pod amboną); drewniana polichromowana ambona i prospekt organowy z drugiej połowy XVIII w.; drewniana polichromowana chrzcielnica z XVIII w.; drewniane rzeźby z XVIII w. i gotycko Krucyfiks z drugiej ćwiartki XV w. (prawdopodobnie ze starego kościoła) oraz nieliczne paramenty i naczynia liturgiczne z XVIII-XIX w. Na ścianach kamienne nagrobki klasycystyczne z pierwszej połowy XIX w. i rokokowe epitafium z 1816r. Kościół i dawny cmentarz częściowo otacza kamienny mur, w którym umieszczono wtórnie fragmenty kamiennych rzeźb, nagrobków i epitafiów z XVII-XIX w. W murze znajduje się także pomnik-mauzoleum o formach neoklasycystycznych. Jest też współczesna bramka zwieńczona popiersiem Jana Pawła II – dłuta miejscowego proboszcza ks. Kazimierza Piwowarczyka.
Obok kościoła stoi stara plebania ewangelicka (obecnie kaplica) – murowana z drugiej połowy XVIII w., przebudowana w początkach XX w. Założona na rzucie prostokąta o 7 i 3 osiach, ze słabo zaznaczonym wejściowym trzyosiowym ryzalitem. Ryzalit, naroża i gzymsy akcentowane w tynku. Okna prostokątne w opaskach, portal zamknięty łukiem odcinkowym. Wysoki czterospadowy dach.
ZDJĘCIA