Ruiny zespołu pałacowo-parkowy wzniesionego ok. 1700 r. są najcenniejszym obiektem wsi. Bardzo możliwe, że pałac stanął na miejscu jakiejś wcześniejszej budowli. Ok. 1770 r. został znacznie przebudowany, a w 1988 rozpoczęto jego remont, który jednak został przerwany. Pałac usytuowano w bocznej dolinie prostopadłej do wsi, co odbiło się w jego nietypowym układzie przestrzennym. W skład tego niegdyś bardzo okazałego dworu wchodziły: dwukondygnacyjna część reprezentacyjna, zwieńczona na osi trójkątnym szczytem z facjatą, oficyna mieszkalna z 4 ćw. XIX w. ze sklepieniem kolebkowym i drewnianymi stropami, a także spichlerz, dawna kuźnia, stodoła i ruina wozowni. Przed pałacem zachowały się pozostałości ogrodu i reprezentacyjnego podjazdu z murami oporowymi, a także resztki parku krajobrazowego założonego w XVIII w. i zmienionego w XIX w ze śladami pierwotnego rozplanowania i nielicznymi okazami drzew.