Romański kościół powstały w 2 ćw. XIII w., przebudowany w XVI i XVIII w. Podwyższono wówczas absydę, dodano przypory, a także wykonano wieżę, kaplicę i nowe sklepienia oraz przekuto okna. Odbudowany po pożarze w 1848 r. i wielokrotnie remontowany. Kościół jest jednonawowy z wyodrębnionym prezbiterium zamkniętym półkolista absydą. Do prezbiterium przylega zakrystia i kaplica, a do zachodniej strony dobudowana jest późniejsza wieża. Wewnątrz kościoła zobaczyć można bogate, głównie barokowe wyposażenie, m.in. trzy polichromowane drewniane ołtarze z 1 połowy XVIII w, drewniana polichromowana ambona i kamienna chrzcielnica z drewnianą pokrywą oraz polichromowane figury i obrazy olejne z XVIII i XIX w. Na murach zachowały się kamienne epitafia i renesansowe nagrobki, a przed kościołem kolumny z figurami Madonny i św. Jadwigi.