Najcenniejszym zabytkiem Nowego Kościoła jest ruina romańskiego kościoła NMP wzmiankowanego w 1228r., a zbudowanego ok.1220r. (wg niektórych badaczy w l. 1240-50). Była to budowla jednonawowa z prostokątną, dwuprzęsłową nawą i prawdopodobnie wielobocznie zakończonym, również dwuprzęsłowym, węższym prezbiterium. Na osi stoi kwadratowa wieża. Wówczas także dobudowano do prezbiterium zakrystię. W 1628r. kościół obwarowano, otaczając go owalnym, kamiennym murem ze strzelnicami i potężną, piętrową bramą z półkolistym prześwitem, ujętym w kamienne obramowanie. Z kościoła zachowała się wieża zwieńczona hełmem z prześwitem. W jej przyziemiu jest kamienny, półkolisty portal o cechach renesansowych, podobnie okna. Zachował się również fragment ściany południowo-zachodniej z oknami, ale bez kamieniarki. Pozostałe ściany zachowały się tylko w dolnych partiach. Na murach widoczne są resztki kamiennych służek z głowicami i bazami.W 1936r. oczyszczono ruiny i wykonano inwentaryzację, a w 1953r. zabezpieczono mury i zdemontowano większość elementów kamiennych, które zdeponowano w Muzeum Archeologicznym we Wrocławiu.